11 Mart 2012 Pazar

Duyguya Feda!

İlk nefeslerimize eşlik etti gözyaşlarımız;anlamsızlardı,duygusuzlardı.Zamanla duygularımızın fiziksel sonuçlarına katlanmanın otesine gectik,hissettik.Hissetmeye başlayınca belirginleşir  tüm seçimlerimizi duygularımıza feda ettiğimiz.Bazılarımız para,bazılarımız yuva,bazılarımız baba,bazılarımız hayat feda ederiz duygularımıza.Tecrübe de işe yaramaz duygularımızın esaretinden kurtulmaya.Bazen düşünürüz neleri feda edeceğimiz adına,ama düşüncelerimizi de arındıramayız duygularımızdan.Farklı değerde farklı etkide bir sürü duygu…Duygularımızı hak eden farklı yakınlıkta farklı önemde bir sürü insan..Duyguya feda ettiklerimiz,her ne olursa olsun,maddi ya da manevi sonucları acıtmış olsa da mutlu etmiş olsa da pişman etmese…Bu mutluluk ya da acıyı dünyamıza kabul ettiklerimiz derecelendirir.İşte bu kadar önemliyken yakınımızdakiler;onların sebep oldukları duygularımız her şeyimizi feda etmemize değiyorsa eğer onları ancak ölüm yok eder…Bazen arkadas,bazen kankardeş,bazen kardeş,bazen bir sevgili,bazen bir baba….bazen anne….

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder