19 Temmuz 2012 Perşembe

Neresinden Tutsan

Yıllar önce bir gündü,yıllar sonra yine öyle bir gün:acı neresinden akar insanın bilinmez ama içinde kalmasın.
En içinde ruhumun acısı bedenimi kanatıyor,durmaksızın.
Yalnızca bir kere dursa zaman herkes için,
kimse vazgeçemezdi,bağımlılığına yenik düşerdi ve simdi nasıl memnun olsun halinden.
Yok oluyor karanlıkta yaşananlar,yaşatanlar:kim verecek hesabını ağlarken.
Yasaklayacaksa dilenen mutluluğu zaman sigaralar ardı ardına yanar.
Sonunda zihin acının yok oluşunu dumanda sanar.

Kimsesiz

Aşkın içinden çıkan cümleler,
Saygı değere ilham veren,
Yok sanki zerresi,
Dağlar delinmiş artık,
Canlar verilmiş sandık,
Yaşamadan ölmesin bir tanesi,
Ölülere tüm ruhlarda can veren,
Aşkın doğurduğu şiirler...

14 Temmuz 2012 Cumartesi

Öz

Oturup uzun uzun sohbet edemediysen,
En sevdiklerinle rakı içerken,
Yok olanlar hep eksilir senden,
Zaman başka neye yarıyor ki zaten...

Nefesin Sana Kadar

Endişeye mahal vermeden,
Kendini sorgulamadan,
Bedel ödeyerek,
Hep dinleyerek,
Önce kendini düşündüğünde,
Yarın yalnız kaldığında,
Yürür gidersin,
Hesap vermezsin,
Pişmanlık bilmezsin,
Boşa harcanmazsın,
Herkesin zamanı kendineymiş dersin,
En sonunda,susunca zaman,geçmişine yanmazsın....

13 Temmuz 2012 Cuma

Karışık

Değiştirdim ama zamanında..
İçimdekilerden kaçarken tüm acılar bana...
Kirpi gibi olsak kendi iğnelerimizi kendimize batırsak...
Bir nehir olsak istediğimizin üzerinden aksak...
Küçücük bir çocuğun canını yakarsan intikam için büyür...
İnsanlar kendi özgürlük tanımlarında özgür...
Bir aslan kükrese gece,susturulanlar nefes alsa...
Güneş doğmasa bir gün herkesin hayalleri içinde kalsa...
Otoriteleşince bir zaman bir canlının üzerinde zalim...
Arkasını dönünce kendince her şeye,kötü benim...
Varsa uzaktan atmosfere bırakılmış cümlelere aidiyet hissin...
Birak adalet senin tencerende pişsin...