21 Nisan 2012 Cumartesi

Özgürlüğe İntihar

Panayır..Kalabalık..Ezilmiş çimlerin üzerinde kurulu..Cevrilmis bir alanda..Kırmızı sarı ışıklarla kusanmıs..Bir adam uzaktan izliyor;harcadıgı cocuklugundan mı korkuyor?Ama oradakiler yaslı,cocuklar da var ama ellerınden tutan bırılerı var hep,onun oyle degıldı,kımse tutamamıstı elınden;ozgur olamamıstı ve masum..Belkide elınden tutup onu goturecek kımsesı olmamasındandı kaybettıgı yılları..Bir adım attı ileriye ama geriye daha fazlası..Bir cocuk gectı yanından kosarak kalabalıga karıstı;yasayamadıkların yansıması mıydı?Kayboldugundan anlamıstı kalabalıkta..On uc yasındayken koturum nenesinin pencereden dısarıyı ızlerken akan goz yaslarına son vermek ıcındi aslnda onun hayatına son verısı ama parmaklıklar ardından dısarıyı ızlerken kendı gozyaslarına sebep olcagını dusunemeyecek kadar masumdu..Denizin yanındaydı,koskocaman deniz ozgurluk kadar guzel esen ruzgar ama ruhunun ozgurlugu bedenının esaretı kadar..Otuz olmustu denıze dokunabılecek kadar ozgur oldugunda,sonra bır gemıye bındı ve ındıgınde ellıydı,sımdı atmıs bes ve elınden tutup yasayamadıklarını yasatacagı bır varlık bırakamayacaktı dunyaya..O esırken karsısında denız,o cocukken yalnızlıgını paylastıgı sadece aglayabılen bır nenesı vardı;tum bunlar ona hep dunyada kendısı ıcın ıyı bır seyler olamayacagını dusunduruyordu..Bu yuzden denızlere guvendı ve dunyanın onun ıcın hazırladıgı kotuluklerden uzaklasmaya  yıllarını tukettıgı gemılerde devam etti.Cunku onun ıcın ozgurluk denızde olabılmektı..Panayıra arkasını dondu ve dunyadan uzaklasmaya denızıne kavusmaya yurudu..Kimse gıbı gulemıyor kımse gıbı konusamıyor kımse gıbı kokmuyordu..Denemek ıstemıstı ama yeterınce ısteyememıstı..Dunyadan ne almıstı kı ona ne verebılsın..Denıze kavustu,gunes dogmustu,dokundu ve tum masumken mahkum olanları dusundu nelerı vardı kı ozgurken ya da neyı kaybettıler kı esırken...Nenesının yasamasına ızın verseydı ya da tum cocuklugunu kaybedenler hata yapmasalardı ne degısırdı..Esaretın baslangıc saatı mı?Masumken basladı esarete denızıne kavustugunda artık cocuk degıldı masumluk yakısmıyordu bedenıne ama ne degısmıstı kı?Simdi ne degıstı sadece denedı ve yıne ozgurlugun anlamı karsısında,tum cocuklugu yok olmusların nefesının kendısını ıttıgını hıssettı ve kucukken ellerınden tutanları olanların ona ellerını uzatmadıgını fark ettı,kendısını denızıne emanet ettı ve bedenının yok olusunun ruhuna ozgurlugu armagan edısıne gulumsedı..Hayatında ılk kez gulumsedı ve son kez ozgurdu..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder