Cikar//Cikmaz 1

Cikar bir silah gibi..Ruhsal bir silah,insanlarin birbirlerinin ruhlarina kastettiklerinde atesledikleri bir silah..Hangi silah insan iliskilerine cozum olmus ki..Ama bu silah mesru gibi,cunku herkes kullaniyor,utanmiyor,acimiyor.Cikarlari ugruna neler heba ediyor insanlar.Hatta 'cikar yol' diye bir soylem var,mesrulastirma cabasina isaret eder gibi..Insanin evrene istigalinden beri sanki yaninda getirdigi ilk hissi bu 'cikar'.Masumiyete dahil edilmeye layik gorulmus cikarlar bile yok degildir,dusunsek buluruz hepimiz.Insani yanlisa goturen duygu ordusunun komutani bu 'cikar'.Cikarlarindan vazgecenler ancak olaganustu durumlarin istisnasinin saflagiyla ovunurler,benliklerini odullendirmek adina.Insan icinde muhakeme ettigi,kendisini sucsuz ilan etmek icin cabaladigi ic mahkemelerinde ilk olarak cikar sucundan affeder kendisini.Cikarini ancak ona hayat verenler karsisinda ezip gectiginde pismanlik duymaz.Tum insanligin sucu olunca cikari icin yasamak,kimse kendisini cezalandirmaz;mesru addedilmistir zaten bu rasyonel tavir.Peki ancak ruhsal varliklarimizin bizi yikabildigi su dunyada nasil olur da cikar gibi kotu bir hissiyatin esaretinde boguluruz...Iste bu da 'cikmaz'.Cikmaza girince insan ya kaciyor ya da boguluyor.Kacsa da nereye kadar,bogulsa da kim tutar...Cikarim davranislarimi asla yonlendirmedi diyebilen insan kendisini sorguladiginda 'cikmaz'a girecektir.Aynadaki yuzunun gormek istedigi olmadigini anlayinca yine 'cikmaz'da oldugu hissedecektir.Kocaman donen carklari olan bir makina gibi hayat;aradaki kucuk carklar goz ardi edilse de goz onundeki buyuk carklar kadar onemlidirler.Bu duzenin her alanindaki adaletsizligi insan 'cikar'inin himayesinde kurmustur ama duygularinin destegini gormezden geldigi icin 'cikmaz'a girmekten kurtulamamistir.Insani ancak duygusal darbeler yikar,bu itirafi hepimiz dile getirmisizdir aynadaki soran gozlerimize...Insandan tum kotu duygularindan arinmis bir yaratik 'cikar' mi/'cikmaz' mi bilinmez ama dusmani yaratan da dostu var eden de yine insan...