Erkek Adamdi Deli

Ruhsal yikimlarin cozumu yok ya hani,ancak derinlerine atabiliyor insan zamanin durmayisinin mecburiyetiyle.Duygu dunyasinda deprem olunca insanin tum hisleri yipraniyor,yerle bir olmus binalar gibi.Ozlemeye,acimaya,adil olmaya gucu yetmiyor insanin...Gozlerini kapatmaya korkar mi insan,dememek lazim korkuyor.Bazi kelimleri dile getirmekten korkar mi insan,dememek lazim korkuyor.Hazirliksiz yakalanmanin otesinde hazirlanmanin imkansiz oldugu ama yakalanacaginin en gercek oldugu durumlar var insanin..Tum keskeler anlamsizlasiyor,tum duygular degersizlesiyor..Kimseye anlasilmak tasasi kalmiyor insanin,gercekle ruyasi karisiyor,mutluluklari eksiliyor..Bizi sonsuza dek ayakta tuttacagina hatta bizi biz yaptigina inandigimiz tum degismezlerin yok olusunu seyretme zamani gelince tekrar basliyor zaman daha yavas daha derinde daha gurultulu...Gulucuklerin sesini duyamayinca,uykunun icinde kaybolmayi cok isteyince,konusmaktan cok dusununce iste;dusunduklerin seni kendi dunyalarina hapsedince iste gucu yetmiyor insanin ozlemeye,acimaya,umursamaya,adil olmaya...Ama zamana soz geciremeyip,daha kotusunun varligini yadirgamayip;derinliklerini daha derinlestiriyor insan ruhsal yikimlarini zincirlere vurdugu...Sahne oluyor dunya,rolune saklaniyor insan...Omur kadar uzun bir oyunda oyuncu oluyor insan..Aglamaktan utanirken erkek adam,rolundeki karakterinin yastigi sirilsiklam...Duygu dunyasinda deprem olunca insanin cigliklar sayilamaz oluyor,cok sey anlatiyor ama durmayi bilmeyince insan caresizligini anlatirken deli diyorlar adina...