Tekerlek

Bir aksam ustu,her seye sirtini donmustu;evine yuzunu.Gunes bile onun ardindan batiyordu.Oylece durusunun ardinda neler sakliyordu ya da saklamiyordu acik acik anlatiyordu.Simdi arkasini ilk kez evine donecekti ama belki bir daha goremeyecekti.Arka bahcesine bir fidan dikmisti:babasi bu fidan evin boyunu gecince annen geri donecek demisti.Simdi fidan evin belki de iki katiydi ama artik babasi da donmeyecekti.Onu vareden tum gecmisini batan gunesin karanligina gomecekti ve yarin baska bir hayatta kimsesiz yuruyecekti.Evine arkasini dondu gun de geceye;karanliga zifiriye.Bir tunel gibi gelecegi sonunda kucuk bir isik:yaklastikca buyuyen buyudukce icine ceken.Simdi o var ettiklerinin gecmislerine gomulmeye hazirlaniyordu:belki bir gun masum bir cocugu kandiracakti babasindan ogrendigi agac hikayesiyle ve o agac babasinin heybetini ona devredecekti.Isik gittikce buyuyordu ama hala yalnizdi kimse gelmemisti ya da kimseye yetisememisti.Hep buyuyen ama hic bir seyi geri getirmeyen agac gibi isikta buyuyordu;gelecegini ona getirmeyecekmiydi.Isiktan gecti gunes sonmeyecek gibiydi.Yalnizlasan yaslilari gordu,kalpsizlesen cocuklari;yok edilen agaclari,betonlasan dunyayi gordu.Elleriyle simsiki gozlerini kapatti geriye dondu ve gecmisini hapseden karanliga kostu.Isiktan kaciyordu ve uyandi.Birden yatagindan kalkti cocugunun yanina gitti uyuyordu,kucagina aldi ve bir daha asla donmeyecegim dedigi semtine buyudugu,dogdugu eve gitti.Cocugu yeni uyaniyordu,elinden tuttu,evin arkasina gectiler,agac hala heybetliydi.Bir balta aldi ve agaci kesti.Cocuk sasirmisti babasini hic boyle gormemisti.Adam dondu cocuguna ve :bir gun benim bir daha asla geriye donmeyecegimi dusundugunde senin icinde birilerinin bir zaman boyle dusunecegini hatirla ve ona gore yasa.Agaclar kadar kok salmis olsakta onlar kadar hatiraya taniklik edemeyecek kadar insaniz.