Kendini Anlayamayan

Bos bir anin celiskisi:kendimizi mi baskalarini mi anlamaya calismak sonucta yasamayi kolaylastiracak...
Kendimizi anlamayi basardigimizda baskalarinin anlayisina saygi duyarak mi onlari anlayabiliriz yoksa ayni dunyayi ve surecleri paylastigimiz insanlari anlamak kendimizi anlamamizda bize rehber mi olacak...Oncelikle boyle bir sorgulamayi kendimize yapmak icin yolunda gitmeyen durumlarin var oldugu kesindir.Bu kararsizligin cozume yaklastigi bu sorgulamayi kendimize yapma cesaretini bulmamiz sayesinde acikca ortadadir.Ama yanilginin sonuclaridir tum bunlar.Cunku once cevremizi ve iliskide oldugumuz insanlari anlamaya calismakla,tekrarlarinin onlarcasindan sonra duzelmeyen durumun sonucuna katlanmakla yanilgiya dustugumuzu anlariz.Aslolan insanin kendisini anlamaya calismasidir.Insanin gercekten ne istedigini itiraf edebilecegi en dogru kisi kendisidir.Bu itiraf sonrasinda insan istediginin gerceklesmesini saglayacak yoldan asla cikmayacak sonuc olarak kendisine ihanet etmeyecektir...Iliskilerin tum derecelerinde kendisini anlayan ve isteklerini kendisine itiraf eden insan karsisindakinin veya karsisindakilerin yaptiklarina saygi gosterecektir cunku onlarinda kendi isteklerinin kurbanlari olduklarini bilecektir.Bencilligin ve cikarin en kotu anlarda bile yok olmadigi bir dunyada insanlarin baskalarini anlamaya calismalarinin dogruluguna inanmak zor olacaktir.Baskalari icin degil kendi isteklerimiz ve olmasini istediklerimiz icin yasadigimizi kendimize itiraf ettikten sonra herkesin bunu basardigini bilerek karsimizdakilere saygi duyup dunyayi yasanilir kilabiliriz.Kimin umrunda...