Ara Bulucu

Dar zamanlar yasiyoruz. Az zamanimiz var demek istemedim. Ama bir sikismislik halinin zamani dar geliyor. Bir ‘siradan’ gunun sonunda hissediyoruz. Gun sonlari gunesin batisi diye ogretilir. Karanliga sari bir isikla meydan okurken, durup cildirmamak icin direniyoruz. Yasam ne ugruna tuketilir? Ilk once bellegimizle catisiyoruz. Zamanimizi kara bir delik icine cekerken inandiklarimiz ve inanacaklarimiz celisiyor. Bu kadar mi saglam orulmus hapsoldugumuz kotuluk duvarlari diye dusunuyoruz. Insan bu duvarlari var olusuna kendisi mi ekliyor? Mutluluk ve cekilesi bir dunya icin birlikte olmak bir utopya mi? ‘Utopya’ kelimesi vicdan rahatlatip boyun egmek icin mi var? Goruyoruz, icindeyiz curumusluklerin ve insanin canina; en degerlisine kasteden argumanlarin ayakta tuttugu duzenin hukum surdugunu. Oteki kavramina lanet ediyoruz. Deneyimledik, yeterince kavram ogrendik kotulugu tum bilinclerce kabullenilmis olan. Boyle buhranli muhakemelerin esiri olmadik mi hepimiz farkli dillerde, farkli yerlerde ve farkli zamanlarda? Ogretilmis ve bize efendi edilen ‘kurallar’ sebep olmadi mi bu yasamak istemiyorum deyislerimize? Iste bu olmasi gereken ozgurlukler dunyasinin kuralsizliklari diye dusunmedik mi? Hangimiz bir gun cikip hayal ettigimiz yeryuzu icin ‘utopya’ perdesini yirtip oz dogruluga kavusmasinin mucadelesinin kodlarina kendimizi tam olarak inandirip elimizden tutacak insanlara anlatmaya kalma gucunu hissettik tum mental hafizamizda? Yasamak icin okumak, yasamak icin yazmak kadar sikistigimizi hissediyorum. Bir an hayran olup bir an hayal kirikligina ugruyoruz. Ofkelendigimiz duzene dogadan gelen bir tas ile karsilik verirken mi ozgurduk? Oylesine inanmis ve isyana sarilmis insanlarin arasinda sagir ve dilsiz kalmisken mi yeniden dogup, sonsuza kosmak istedik? Bir denizi, ormani, topragi, gokyuzunu kim sevmez ki? Insandan gelmis tum zararina maruz kaldigimiz bu gunes kadar yakici karanliklar. Mucadele inanmaktan daha yuce. Gercek olmayacak deseler de bir elin tutup seni baska bir dunya mumkun ben yanindayim ve biz o dunyada yasayacagiz bak benim elimi tutaninda elinden tutan var demesi kadar masum ve bir o kadar da nefes bize mucadele. Bir gun olmek ve olumde var olmak kacinilmaz olsa da mucadele anlamsizlasmayacaktir.