Bir Kısım

İnsan geçim derdinden başka dertlere de sahip olmayı hak ediyor. Sınırlı yaşamı boyunca ekonomik alt yapılı tüm davranışlarını düzenlemenin çarelerini ararken başka hiç bir konu da endişelenmeye ne hali ne vakti kalıyor. Kendisine yatırım yapabileceği, doğayı, diğer insanları, diğer ülkeleri düşüneceği hatta bu konularda katkı sunabileceğini hayal bile demiyor. Devletler kuruluyor, temsilciler seçiliyor her şey insan hayatını düzenlemek, şartlarını iyileştirmek için inşa ediliyor fakat tüm politikalar askeri, siyasi, sosyal her ne konuda olursa olsun hep ekonomik amaçlar uğruna planlanıyor. Bunlar halkların refahı, ülkelerin gelişmesi için gibi gözükse de perde arkasında insan hayatına, doğanın tahribatına sebep oluyor. Farklı ülkeler, farklı ırklar belirlenen sınırlar içerisinde ekonomik gelişimini arttırmak için birbirlerinin hayatlarından çalıyor kaynaklarından çalıyor. Hatta bu uğurda birbirlerini katlediyor. Dünyada var olan her kaynak tüm dünyanın insanlarındır, ihtiyacı olan herkesindir. İnsanın dünyada var olduğundan bu yana oluşturulan, değiştirilen, geliştirilen bu düzen kimsenin yararına değil hatta çoğunluğun zararına işliyor. Çoğunluk kavramı da rahatsız edici insan birey olarak azınlık olmanın ne olduğunu yüz yıllardır acı tecrübelerle öğrendi. Herkes biran, bir yerde, bir açıdan azınlık oluyor. Hak her zaman her yerde hak doğuştan sahip olunan ya da sonradan seçimle, baskı altında kazanılan özellikler dolayısıyla azınlık haline gelen insanlar için de hak. Apaçık ortada olan insan hangi dili konuşursa konuşsun hangi ırktan olursa olsun hangi ülkede yaşıyorsa yaşasın kabul ettiği, ortak bilinçle dillendirdiği yanlışlıklar hüküm sürüyor tüm dünya genelinde. Fakat geçinme kaygısı ve ekonomiye bağlı hayat düzeni yüzünden kimse bunları dert edemiyor, değiştiremiyor. Vazgeçilen her şey için insan çok daha fazlasını elde etme gücüne sahip ama düzen insanı içine çekiyor ve benliğine yabancılaştırıyor. Bendeki tüm dünya insanının kaygısı ama bunlar anlatacaklarımın kısacası.