Yerinde

Her şey olmadığında da varmış bir orman.Denize nazır bir karanın bir ormanı ayaktaymış.İnsanı ruhundan uzaklaştıran hiç bir şey yokmuş ormanda.
Ağaçlar varmış yücelik onlardan sorulurmuş göğe kadarlarmış.Bir canlı altlarından gökyüzüne doğru bakarken ruhunu adaması gerektiği anlamı keşfedermiş.
Toprak varmış,arınmış.Öyle bir kahverengiymiş ki üzerindeki tüm canlılar yerine yakışırmış.
Yeşil o zaman tüm renklerden ötedeymiş bir kırmızı bir beyaz bir sarı bir siyah hiç bir şeymiş.
Öyle bir deniz varmış ki öyle bir güneş öyle bir rüzgar karanlık ay yıldızlar ve ahengi seslerin....
Bir insan varmış bir orman yokmuş.
İnsan gelmiş orman gitmiş.
Orman insanı mı istememiş...
İnsan ormanı mı yok etmiş...
Şimdi insan olan tüm düşmanlığıyla ormana dışarıdan bakmakla yetinmeye mahkum.